Category: Brussel

  • BLOG: Mijn nieuwe avontuur…

    BLOG: Mijn nieuwe avontuur…

    Een ‘Brusselse ket’. Dat ga ik worden. Dat zegt Guilliana, de enige link die ik heb met deze stad. Als achternicht van mijn aangetrouwde oom was zij het die mij in contact bracht met mijn huidige onderkomen in de wijk Sint Gillis. Eén van de hippere buurten van de stad en – om het in Nederlandse maatstaven uit te drukken – op 20 minuten lopen ten zuiden van Manneke Pis.

    Brussel is mijn nieuwe stad. Ik ga studeren aan de LUCA kunstacademie, regisseur worden in film, video en tv. Mijn media gerelateerde kennis van Brussel komt niet verder dan de opnames van ‘de Surprise’ en de vele aan NOS gerelateerde items over de Europese Unie. In mijn research naar de juiste opleiding blijkt dat Brussel de mediahoofdstad van België is. Die gedachte moet mijn keuze voor Brussel dan maar goed praten.

    Mijn verantwoording voor Brussel ligt niet in de esthetiek of de spirit van de stad – ik vind het hier stiekem best lelijk. New York, Lodz of Beaconsfield waren de steden waar ik eerder voor zou kiezen, maar de reden dat het Brussel wordt is geld: studeren bij onze zuiderburen is goedkoper. De driejarige opleiding die ik in België volg is bij elkaar opgeteld goedkoper dan één jaar filmacademie in Nederland. Laat staan de andere opleidingen waar ik in geïnteresseerd in was.

    Met mij verhuizen duizenden Nederlandse studenten ieder jaar weer de grens over. Om de numerus fixus te ontwijken of, zoals ik, een carrièrekeuze bij te stellen. Volgens een onderzoek van de NRC onder Nederlanders die in Vlaanderen studeren of gestudeerd hebben, zegt éénderde zich onvoldoende voorbereid te hebben op de Vlaamse cultuur. Geert Hofstede, Nederlands en een sociaal-psycholoog, zegt dat er geen twee landen met een gemeenschappelijke grens en taal zijn die zoveel verschillen qua cultuur als Nederland en Vlaanderen. Daar moet wel bijgezegd worden dat ik uiteraard naar EU-hoofdstad Brussel verhuis. In hoeverre dat dan echt getypeerd kan worden als ‘Vlaanderen’, dat moeten we dan eerst maar eens zien.

    Maar ik ben nu al bezig om in te burgeren. Ik heb mijn Amsterdamse stadsfiets ingeleverd en een fiets met versnellingen gekocht om de heuvels van Brussel te beklimmen. Iedere avond om 5 over zeven doe ik plichtsgetrouw aan een kwartiertje Duolingo om mijn Frans bij te schaven en ik probeer mijn Nederlandse, ietwat harde en directe manier van communiceren al redelijk te sussen in sociale situaties.

    Ik stort mij in het leven van onze zuiderburen. In een stad die ik ga leren kennen, die mij de mooiste dingen gaat laten zien. Met open ogen, een wijde blik en een directe link met een antropoloog kijk ik naar de gewoontes en gebruiken en meng ik mij hierin. Van strips tot spruitjes. Van ‘allez’ tot ‘poepen’. Ik laat me verrassen, en ik heb er zin in.

    Ik word een Brusselse ket.

  • BLOG: De Geel

    BLOG: De Geel

    Voor de deur staat een politieman. Niet ongewoon in een stad waar op iedere drie straathoeken wel iemand van een monopolistisch geweldsinstituut present is. Een man, blank, middelbare leeftijd met een moeilijke blik en een blocnote in zijn hand. Hij kijkt op de indeling van mijn appartementencomplex, een ingelijste document met namen en nummers op de voordeur.

    Ik heb al een aantal keer om de hoek van de voordeur gekeken, kijkend of het karretje waarmee ik mijn laatste spullen heb vervoerd er nog staat. Het karretje staat illegaal geparkeerd in de straat. Ik vermoed dat deze politieman iets te maken heeft met deze kwestie. Bij het kruisen van onze blikken, voor de derde keer in tien minuten, besluiten we elkaar toch maar aan te spreken.

    Onbekend met de gewoonten, spreek ik hem in het Engels aan. Grote fout. Zijn Engels is niet goed. Mijn Frans is waardeloos. Onze tussenweg wordt gevonden in het Nederlands, omdat hij vraagt waar ik vandaan kom. Mijn uitleg over het gebruik van Engels en niet Nederlands: ‘sorry meneer, ik ken de gewoonten nog niet zo goed hoe ik een Belg aan moet spreken’. Grote fout nummer twee…

    Bij het horen van het woord ‘Belg’ verlaat een grote zucht de mond van de politieagent. “Ah jeuj jeuj jeuj…” zegt hij. Ik zie mij fout, excuseer mij nogmaals, zeg dat ik Vlaams en/of Waals bedoel, dat ik nog niet gewend ben aan hoe men hier elkaar aanspreekt en dat ik dat graag wil leren. Of hij nog tips heeft.

    Agent J. de Geel – ik had moeten weten dat hij Vlaams was, het staat tenslotte op zijn borst – is mijn wijkagent en is op zoek naar een nieuwe Spaanse bewoonster van mijn appartementencomplex. Na inschrijving in Sint Gillis, komt de wijkagent checken of desbetreffende persoon er ook daadwerkelijk woont. Een hand en een kopje koffie en meneer de Geel is weer weg. Hij zegt dat dat waarschijnlijk ook bij mij gaat gebeuren, maar pas over vier of vijf weken.

    In twee minuten legt hij me uit wat ik nog moet doen. Naar het gemeentehuis, om daar mij in te laten schrijven. Wel eerst bellen en vragen of dit in het Nederlands kan. En daarna belt hij mij op en bespreken we wanneer hij langs komt. En of ik nog nieuwe huisgenoten heb die hij ook moet leren kennen – ja – waarna hij krabbelt in zijn blocnote en aangeeft dat hij dat dan mooi kan combineren. Het karretje kan ik nog wel even laten staat schat hij in. Maar niet te lang hoor. Oh en de volgende keer iedere politieman of vrouw gewoon in het Nederlands aanspreken hoor want dat kunnen we hier allemaal.

    We geven elkaar een hand. Ik vervolg mijn intenties om een bank 4 verdiepingen omhoog te sjouwen. Hij gaat door naar zijn volgende ontmoeting. Een voertuig in camouflagekleuren rijdt voorbij.

    Dezelfde dag pleegt een extremist een aanslag in Brussel Noord. Twee militairen raken gewond, de extremist wordt neergeschoten en overlijdt later aan zijn verwondingen. IS eist de aanslag op, want mislukt of gelukt, bij IS gaat het om angst en chaos. Ik denk even aan meneer de Geel met zijn blocnote en voel me veiliger dan ooit.

  • FILM: PAAR

    FILM: PAAR

    Een kinderkortfilm gemaakt door studenten van Narafi.

    Hoever pas jij je aan?

    Cast:
    Valerie: Aiko Vanparys
    Erik: Yarno Lemmelijn

    Crew:
    Regie, script en art direction: Rik van Eijk
    Camera & beeldregie: Liselotte van der Sande
    AD: Naomi Zwaenepoel
    AC: Joey Overmars
    Geluid: Seppe Supply
    Licht: Daan Leseman

  • FILM: Persoonlijk profiel

    FILM: Persoonlijk profiel

    Een opdracht van Narafi: conceptualiseer jezelf aan de hand van andermans beelden.

    Muziek:
    Gestaffelstein – Pursuit

    Beelden o.a.:
    Maximilien Van Aertryck and Axel Danielson- Ten Meter Tower
    The Shoes – Time to Dance
    The Blaze – Territory
    DJ Shadow ft. Run the Jewels – Nobody Speak
    Gestaffelstein – Pursuit
    Nineteen Eighty-Four (Michael Radford, 1984)
    Volvo Commercial with Zlatan Ibrahimovich