Ik ben een fervent voorstander van Snapchat. Ik hou van de filters. Ik hou van de simpelheid. Ik hou van de snelheid en ik hou van de lelijkheid. Of, mooier verwoord: ik hou van Snapchats omarming van authenticiteit.
Iedere dag maak ik wel een paar snaps die ik vervolgens naar al mijn vrienden en collega’s stuur. Ik bekijk graag de verhalen die zij delen, en geniet als een ‘evenement’ vanuit een Snapchat-perspectief wordt gedeeld. Zo heb ik ooit eens gefascineerd gekeken naar de Snapchat-explosie rondom een paardenrace in Abu Dhabi (veel mooie vrouwen, alcohol en dure auto’s – één paard gezien). De filters die over mijn snaps gaan laten me nog steeds lachen – inclusief de pitch-vervorming die Snapchat onlangs heeft toegevoegd. Ik vind het ook mooi dat de snaps die ik stuur, hoe lelijk, mooi, uniek of gepassioneerd-gezongen dan ook, maar één keer gezien worden waarna zij vervolgens verwijderd worden van de Snapchat-servers. Om vervolgens een lelijke (of mooie) Snap terug te krijgen van één van mijn vrienden.
De kracht van lelijkheid
Juist in de lelijkheid van Snapchat ligt de kracht. Ook een blurry, snel genomen foto vanuit een auto vertelt een verhaal: soms gaat iets namelijk te snel. Mooie snaps, of snaps waar je trots op bent deel je in je ‘verhaal’. Een verhaal blijft 24 uur zichtbaar voor je vrienden en kan meerdere malen bekeken worden. Maar na 24 uur is het weg. En voel je je toch een beetje lelijk die dag, dan gooi je er gewoon een filter overheen die ervoor zorgt dat je nog mooier (of lelijker) wordt dan normaal. Ja, lelijkheid is inherent aan Snapchat.
The network society
En dat druist een beetje in tegen het algemene principe van de netwerksamenleving waarin we leven. Alles wat we tegenwoordig doen – van een foto delen op Facebook tot het schrijven van een blog op LinkedIn – valt terug te leiden naar een gebruiker. Resultaat daarvan is dat mensen zich anders (of ‘mooier’) voordoen dan de werkelijkheid is. Deel je tenslotte iets lelijks, dan laat dat stigma je niet meer los.
Deelden we onze eigen net iets mooier opgemaakte informatie eerst alleen op onze CV, nu doen we dat óók op onze Facebook, Instagram, LinkedIn, Twitter, Google Plus (die 150 Google Medewerkers in NL die er op zitten dan) en alle overige social media platformen. Bedrijven spenderen miljoenen euro’s aan het maken van de mooiste content (Red Bull voorop) waarin alternatieve levensstandaarden bewerkstelligd worden met het gebruik van de juiste producten om die vervolgens te delen en te pushen naar hun doelgroep. En ook ik doe heftig mee aan deze trend: mooie filmpjes op mijn Facebook, diepzinnige tweets, opgewekte blogposts op LinkedIn. Allemaal net iets te mooi, en in zekere zin…nep. Juist in de informatie-/media-overload waarin we altijd bewust moeten zijn van onze digitale voetafdruk, is Snapchat een verademing van authenticiteit en zorgeloosheid.
De vreemde eend
Snapchat is de uitzondering in het lijstje van hedendaagse media. Met of zonder filter. Gepositioneerd voor een kunstwerk of een slecht belichte selfie terwijl ik mijn bank knuffel. Alle gesprekken, statements of voice-overs: na maximaal 10 seconden is het weg (of 24 uur als ik per ongeluk op ‘verhaal’ klik). Ik kan dus laten zien wie ik ben, want hoewel sommige mensen het niet zullen geloven, ben ik óók wel eens lelijk als ik wakker word. En juist die lelijkheid maakt Snapchat het mooiste medium van dit moment.